Tanrım beni neden yakıyorsun
Depresyona girecek kadar param yok
Dümdüz mutsuzum, anlamıyorsun
İlahi bir güce ihtiyacım var
Kendimden kurtulmam için
Kafamın içini yanlış dizayn ediyor bu dünya
Aklım Moğol İmparatorluğu, bedenim Çin
Tanrım, hiç pas vermiyorsun
Çocukken forvet oynardım ben, biliyorsun
Kaleciyle karşı karşıya kalırsam affetmem de
Gösterir misin, son golü atacağım o kale nerde?
Evden çıkmak için gereken şeyleri evde bıraktım
İstiklal’de bulunmam neye yarıyor ki şimdi
Betonlar nefes alıyor, betonlar konuşuyor
Sahi, buranın peyzaj ihalesini alan müteahhit kimdi?
Galata’ya bakmak bile gelmedi içimden
Hızlı hızlı iniyorum kalabalık yokuşu
Elimde bir sigara, dilim şarkısız
Duyuyorum, her kötünün ağzında bir Allah korkusu?
Tam da bir şeyler olsa şimdi,
Yıkılsam bir yerlere doğru, vallahi iyi değilim
Hayatın ofsayttan çektiği şut çizgiyi geçti
N’olur bir bayrak kaldırın, şuan karaköy’deyim
Baktım bir süre etrafıma tepkisiz
Oturdum bir masaya, ceketimi karşıya astım
Herkes mutlu, herkes memnun halinden
Dedim ki hayat güzel galiba lan, acaba ben mi psikopatım
Bir yerde okumadım bunu ama
Böyle anlarda şiir yazmak iyi gelir herhalde
Hem okuyandan zarar gelebilir diyormuş, devlet
Tanrım bakıyor musun hiç, yarattığın kainat ne halde
Diyeceksin ki şimdi her şeye burnunu sokma
Biliyorum haddinden fazla sesliyim
Ama sen değil misin emreden: Kötü değilsen benden korkma
Ben yalnız senin emrine itaat etmekteyim
Off be, sıkıldım yine yazmaktan
Karşımda iki kadın durum değerlendirmesi yapıyor
Tanrım, bir şey söyler misin şunlara
Büyüyünce şair olucam ben ama insanlar dikkatimi dağıtıyor
