nereye, ne kadar gidersem gideyim

hüzünlere kök salmış ruhumu bir milim bile oynatamıyorum yerinden

uzaklardan birileri sesleniyor, bir yerler çağırıyor beni
duyuyorum ama

benim beklediğim başka türlü bir şey bambaşka insanlardan, bambaşka yerlerden

hatırlar mısın, diyorum kendime, gidilecek yerler vardı, hevesli yolculuklar, neşeli kuş cıvıltıları, masmavi kıyılar, kızıl günbatımları

hatırlamıyorum, diyorum sonra 

oysa çok zaman geçmedi üzerinden

bir aşk gelip geçmişti vakitsiz, bir sevgi büyümüştü ansızın

şimdilerde adını bile hatırlayamadığım birinden

kuyunun dibi: her şeye, her zaman hazırlıksız yakalanmak
insanı felaketlere hazırlayan bir hali var bu dünyanın
dünyanın şakası yok, insanın üzerine geldi mi kalabalık geliyor 

ne zaman yarınlar için tahammül üretsem hala canlı bir yerlerimden canlı bir şeyler çıkartıp

umudumu kırıp döküyor, yaşamak denen bu huysuz çocuğun elleri 

ben ki mutsuzuyum

yanlış zamanlarda yanlış yerlerde bulunmanın

doğru zamanı da doğru yeri de aramıyorum artık 

imkanına talibim,
bir yerlerde 

manzarasını seveceğim bir yer bulmanın

tek başına yürünecek tüm yolları yürüdüm
diyorsam, yalan değil, yürüdüm 

düşmekten yılmadım, kalkmaktan gocunmadım
ancak
en kötü zamanlarımda yalnız yürüdüm işte şimdi bunu bana hangi kalabalık unutturacak?

kendimle çelişmenin yorgunuyum
yoksa 

kalabalık olmanın nesi kötü ki
bak sigaraları bile peş peşe söndürüyorum artık

bir ocak akşamında, dört kişilik bir masada kendim olamayacak kadar azalmış bir mevcutlukla
beşiktaş'tayım
insanlar bana bakınca ne görüyor bilmem
ben tam da şimdi
şiir yazmaktan başka hiçbir şey yapılmayacak bir durumdayım

yine yalnızım ya, yalnızlık marifetse

insan yalnızken başka ne yapar, sorular sorar kendine elbet
şiir de, yazanının bu dünyaya bıraktığı bir sorgulama eylemidir
bir yanıyla 

kendini aramasıdır, kendine yaklaşmasıdır

dahası,
şiir, insanın kendini bulmasıdır
daha önce bir kez bile bulunmadığı yerlerde...

"fonda çalınsın:
shekare ahoo va jane maryam-farid farjad"